Ahmet Telli – Kalbim Unut Bu Şiiri

Kalbim Unut Bu Şiiri Kalbim dedim sonra, aşk da Bozkırdaki yangınlar misali Yeşerse de arsız otlar yeniden Ne dağların eflatun ufku ne de Kırlangıçların esmerliği görülür Ki her ömrün ezberindedir Bu hecenin bütün harfleri Eprimiş anılar kalıyor geride Bir de ceylanların ürkek Sıçrayışları tetik boşluğunda Ve unutuluyor işte bu kadar Çok sevilmişse sevilenin adı