Etiket: İhsan Atasoy

Üstad Bediüzzaman Said Nursî’nin Eski Said’den Yeni Said’e geçiş döneminde, Van ve Erek Dağı’nda geçirdiği iki yıl altı aylık (1923-1925) sürede en yakınında bulunan bahtiyarlardan biri Molla Hamid Ekinci’dir. Molla Hamid, adsız, şansız, iddiasız, ümmi, içi-dışı bir ve berrak, tipik bir Anadolu insanıdır. Üstad, çoğu zaman yanında birilerinin varlığından sıkıldığı halde, Molla Hamid’i adeta vücudunun bir parçası gibi görüp ondan hiç rahatsızlık duymaz. Onun varlığı ruhuna hoş bir ünsiyet verir. Bu yüzden Molla Hamid’in bu döneme damgasını vuran hatıraları büyük önem taşır. Molla Hamid’in dilinden bir süt berraklığında ve bal tatlılığında dökülüp duran bu hatıralar, dinleyenlerin kulaklarından kalplerine bir feyiz pınarı halinde akıp durmuştur. Bu sebeple onun ömrünün sonuna kadar, Türkiye’nin her yerini gezerek, sade ve fıtrî bir üslupla anlattığı ve adeta Üstad’ın sıcaklığını kalbimizde hissettirdiği canlı ve heyecanlı hatıraları, uzun süre Nur talebelerinin hafızalarında ve kayıt cihazlarında kalarak günümüze kadar gelmiştir. Bu çalışmayla, Molla Hamid’in, özellikle Üstad’ın Van hayatıyla ilgili bu hatıralarını, daha kalıcı hale getirerek istikbal nesillerine armağan etmek istedik.

Bu kitabı okurken, lütfen hayalinizi de elinize alınız, tıpkı bir kamera gibi... Çünkü o zatı vazife başında görüp ziyaret edeceğiz. Haydi! Atın üstünüzden gaflet örtülerini, dalın mazinin derinliklerine... Bakın! Yüzlerce kişi arasında nasıl da seçiliyor... Nasıl bir güzellik, nasıl bir cazibe bu! Yaklaşıyoruz edepte... Sessizce giriyoruz huzura...

Risale-i Nur hizmetinde önemli bir yeri olan Bayram Yüksel, yıllarca "Büyük Ruh Mimarı"nın ocağında piştikten sonra onun nurlu ellerinde adeta şekilden şekle girmiş, olgunlaşmış, Nur talebelerinin şefkatli, ihlâslı, sadakatli ve gayretli Bayram Ağabey’i olmuştur. Etrafındakilere en çok telkin ettiği şey, "Ben bir grubun değil, bütün Nur talebelerinin ağabeyiyim" sözüdür. "İhlâs ve Sadakat Abidesi Bayram Yüksel", Üstad’ın tarz-ı hizmetine yakından şahit ve vakıf bir fedakârın hayat ve hatıratı olarak sadece bazı hizmet prensiplerine ışık tutmakla kalmayacak, aynı zamanda Nur toprağına düşen bir kabiliyet çekirdeğinin meyveli koca bir ağaca nasıl inkılâp ettiğini göstermesi bakımından da ilginç bir örnek teşkil edecektir.

Ahmed Feyzi Kul, Risale-i Nur’u ve Üstad’ı savunmanın suç sayıldığı ve avukatların bile davayı almaktan çekindiği o karanlık günlerde, yaptığı cesur müdafaalarla bizzat Üstad tarafından “Risale-i Nur’un Manevî Avukatı” olarak taltif edilir. Ahmed Feyzi Kul’u ilk görenler, köylü kıyafeti içinde sıradan biri sanırlar. Fakat konuşmaya başladığında, nasıl bir fikir mamuresiyle karşılaştıklarını anlamakta güçlük çekmezler. Ondaki hitabet gücü, ilim ve mantık örgüsü, dinleyenleri mest ve hayran eder. Risale-i Nur’u fevkalade iyi kavrayıp yorumlayan ve akıcı hitabetiyle açıklayan Ahmed Feyzi Kul’u, Üstad, siyonizmin önemli bir faaliyet merkezi olan İzmir’e gönderir, inkâr fırtınalarına karşı manevî bir kalkan gibi vazife görmesine vesile olur. Bu kitap, korkunun kol gezdiği günlerde Risale-i Nur’u savunan bir cesaretin, bir ilim ve mantığın şahane örnekleriyle doludur. Şahsiyetinin çeşitli yönlerini dile getiren hatıra ve tespitlerin de yer aldığı eser, bir şiir akıcılığında sürüp gitmekte ve okuyanlara o günlerin heyecanını yeniden yaşatmaktadır.