Etiket: Emmanuele Bernheim

Çantasında her zaman bir sustalı taşıyan genç bir kadın bir akşam evine döndüğünde, çakısının ve elinin üzerinde kan lekeleri olduğunu fark ediyor. Ne olup bitti? İçinin derinliklerinde yatan o karanlık arzuya, bir erkeği bıçaklama arzusuna yenik mi düştü yoksa? Bu işi biraz önce, metrodaki o itiş kakış sırasında mı yaptı? Adamı öldürdü mü? Yoksa yalnızca yaraladı mı? Bütün bu sorulara yanıt arayan genç kadın olayın peşine düşüyor. Okur da romanın kahramanı gibi sürprizden sürprize sürükleniyor. Daha önce, 1993 yılında Medicis Ödülü alan romanı O'nun Karısı ile okurlara sunduğumuz Emmanuéle Bernheim, ilk romanı olan Sustalı'da kendini bize, ele aldığı konuyla ve akıcı anlatımıyla hemen kabul ettiriyor. Kadınla erkek arasındaki savaşımı sert, acımasız, büyüleyici ve şaşırtıcı bir üslupla kaleme alan bir kadın yazarla karşı karşıya buluyoruz kendimizi.

Thomas, saat kaçta gelirse gelsin, Claire'in evinde bir saat on beş dakika kalırdı. Kesinlikle daha fazla kalmazdı. Claire, Thomas ve O'nun (Thomas'ın) karısı. İnsan tarihi kadar eski klasik bir aşk üçgeni. Kısacık bir roman. Bin sayfa da olabilirdi, ama tek bir sözcük eksik olsaydı, belki böylesine derinlikli, böylesine duygu yüklü bir roman olamazdı. Pek az romancı 'yazı'nın olanaklarını bu denli ekonomik, bu denli verimli kullanabilmiştir. Evli bir erkeğe tutulan Claire, otuz yaşında bir doktordur; sevgilisinin görmediği karısına hayran, görmediği iki çocuğuna vurgundur. 'Aşk'ı teninde ve imgeleminde yaşıyor. Yaşanan aşkın kanıtları da şaşırtıcıdır: Thomas'ın kahvesinden artan kesme şekerler, kullandığı prezervatiflerin parlak kutuları, kuruyan çiçekler. Büyük bir aşk! Ama bu Claire'in bir yılbaşı gecesi başka bir erkekle yatmasına ve bir hastasının düşürdüğü kibrit kutusuyla yeni bir koleksiyona başlamasına engel değildir. Fransa'nın genç kadın yazarlar kuşağından olan Emmanuéle Bernheim, O'nun Karısı ile 1993 yılında, ülkesinin en saygın ödüllerinden biri olan Medicis Ödülü'nü kazandı.

İkinci Dünya Savaşı sonrası İtalyan edebiyatının en güçlü kalemlerinden biri olan Natalia Ginzburg'u okurlarımız, daha önce yayınladığımız Sevgili Michael ve Kente Giden Yol adlı kitaplarından anımsayacaklardır. Dingin, abartısız, yalın anlatımıyla eleştirmenleri etkileyen Natalia Ginzburg'un, aile yaşamının inceliklerini, ayrıntılarını, iniş-çıkışlarını, tartışmalarını büyük bir başarıyla, gerçekçi bir bakış açısıyla verirken ve insanı günlük hayattaki gülünç yanlarıyla irdelerken, geleneksel değerleri önemsemesi dikkat çekmiştir. Aile Sözlüğü, yüzeysel bakıldığında sıradan bir aile destanı gibi gözükse de romanın ağırlığı ve önemi o yüzeyin altında ve satır aralarında açıkça hissedilmektedir. Basit bir aile tarihi gibi başlayan anlatım, eski masalların ve destanların eskimeyen, etkileyici özelliğine bürünmektedir. Disiplinli, sert kişilikli, antifaşist bir babanın ve sakin bir annenin çelişkili dünyasında büyüyen genç Natalia, yıllar sonra kaleme aldığı Aile Sözlüğü'nde yalın, imbikten geçirilmiş bir üslupla, kişiliğinin ve yapıtlarının temelini oluşturan ailesine ve İtalya'daki savaş sonrası döneme ışık tutuyor.